مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۸۰۷

لعلیست که او شکر فروشی داند

وز عالم غیب باده نوشی داند

نامش گویم و لیک دستوری نیست

من بندهٔ آنم که خموشی داند