مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۷۴۷

شیرین سخنی در دل ما میخندد

بر خسرو شیرین سخنی می‌بندد

گه تند کند مرا و او رام شود

گه رام کند مرا و او می‌تندد