مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۷۳۹

شادم که غم تو در دل من گنجد

زیرا که غمت بجای روشن گنجد

آن غم که نگنجد در افلاک و زمین

اندر دل چون چشمهٔ سوزن گنجد