مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۶۴۲

چون صبح ولای حق دمیدن گیرد

جان در تن زندگان پریدن گیرد

جایی برسد مرد که در هر نفسی

بی‌زحمت چشم دوست دیدن گیرد