مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۶۲۸

جز دمدمهٔ عشق تو در گوش نماند

جان را ز حلاوت ازل هوش نماند

بی‌رنگی عشق رنگها را آمیخت

وز قالب بی‌رنگ فراموش نماند