مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۶۱۱

نایی ببرید از نیستان استاد

با نه سوراخ و آدمش نام نهاد

ای نی تو از این لب آمدی در فریاد

آن لب را بین که این لبت را دم داد