مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۵۵۹

ای عشق که جانها اثرِ جان تُوَند

ای عشق که نمکها ز نمکدان تُوَند

ای عشق که زرها همه از کان تُوَند

پوشیده کسی و جمله عریان تُوَند