مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۷۳

آن را که خدای ناف بر عشق برید

او داند ناله‌های عشاق شنید

هر جای که دانه دید زانجا برمید

پرید بدان سوی که مرغی نپرید