مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۶۷

آن دل که به شاهد نهان درنگرد

کی جانب ملکت جهان درنگرد

بی‌زار شود ز چشم در روز اجل

کان روی رها کند به جان درنگرد