مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۷۸

گرمای تموز از دل پردرد شماست

سرمای زمستان تبش سرد شماست

این گرمی و سردی نرسد با صدپر

بر گرد جهانیکه در او گرد شماست