مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۵۹

عشق آمد و توبه را چو شیشه بشِْکست

چون شیشه شکست کیست کو داند بست؟

گر هست شکسته‌بند آن هم عشق است

از بند و شکست او کجا شاید جست؟