مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۵۲

شاگرد تو است دل که عشق آموز است

مانندهٔ شب گرفته پای روز است

هرجا که روم صورت عشق است بپیش

زیرا روغن در پی روغن سوز است