مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۵۰

سلطان ملاحت، مه موزون منست

در سلسله‌اش، این دل مفتون منست

بر خاک درش، خون جگر می‌ریزم

هرچند که خاکِ آن به از خون منست