مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۴۷

بر هر جزوم نشان معشوق منست

هر پارهٔ من زبان معشوق منست

چون چنگ و نیم در بر او تکیه زده

این ناله‌ام از بنان معشوق منست