مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۲۸

بازآی که یار بر سر پیمانست

از مهر تو برنگشت صد چندانست

تو بر سر مهری که ترا یکجانست

او چون باشد که جان جان جانست