مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۰۹

این عشق شهست و رایتش پیدا نیست

قرآن حقست و آیتش پیدا نیست

هر عاشق از این صیاد تیری خورده است

خون میرود و جراحتش پیدا نیست