مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۸۵

ای حسرت خوبان جهان روی خوشت

وی قبلهٔ زاهدان دو ابروی خوشت

از جمله صفات خویش عریان گشتم

تا غوطه خورم برهنه در جوی خوشت