مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۱

افسوس که بیگاه شد و ما تنها

در دریائی کرانه‌اش ناپیدا

کشتی و شب و غمام و ما میرانیم

در بحر خدا به فضل و توفیق خدا