مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۵

آن وقت که بحر کل شود ذات مرا

روشن گردد جمال ذرات مرا

زان می‌سوزم چو شمع تا در ره عشق

یک وقت شود جمله اوقات مرا