انوری » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۵۶

چشمم ز همه جهان فرازست اکنون

وین دیده به دیدار تو بازست اکنون

گفتار همه جهان مجازست اکنون

ما را به جمال تو نیازست اکنون