انوری » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۲۶

آن دیده ندارم که به خوابت بینم

یا آن رخ همچو آفتابت بینم

از شرم رخ تو در تو نتوان نگریست

می‌ریزم اشک تا در آبت بینم