انوری » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۹۵

بر عید رخت دلم چو پیروز نبود

از عید دل سوخته جز سوز نبود

گویند که چون گذشت روز عیدت

ای بی‌خبران چو عید خود روز نبود