عبید زاکانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۹

آن خور که ازو قوت روح افزاید

یعنی می گل‌گون که فتوح افزاید

من بندهٔ آنکه در شبانگاه خورد

من چاکر آن که در صبوح افزاید