حافظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۰

سیلاب گرفت گِرد ویرانهٔ عمر

و‌آغاز پُری نهاد پیمانهٔ عمر

بیدار شو ای خواجه که خوش‌خوش بکِشد

حمّال زمانه رخت از خانهٔ عمر