عراقی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۵۵

ای کاش! بدانمی که من کیستمی؟

تا در نظرش بهتر ازین زیستمی

یا جمله تنم دیده شده، تا شب و روز

در حسرت عمر رفته بگریستمی