عراقی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۰۸

چون قصهٔ هجران و فراق آغازم

از آتش دل چو شمع خوش بگدازم

هر شام که بگذشت مرا غمگین دید

می‌سوزم و در فراقشان می‌سازم