عراقی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۷۱

مازار کسی، کز تو گزیرش نبود

جز بندگی تو در ضمیرش نبود

بخشای بر آن کسی، که هر شب تا روز

جز آب دو دیده دستگیرش نبود