این همه چابکیّ و زیبایی
این چنین از کجا همیآیی
چون مه چارده به نیکویی
چون بت آزری به زیبایی
مه نخوانم تو را معاذالله
مه نهانست تا تو پیدایی
ماه سرد و ترست و رنگآمیز
شبرو و بیقرار، هرجایی
کی توان کردنت همی مانند
که تو خورشید عالمآرایی