خاقانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۰۶

تا زلف تو بربست به رخ پیرایه

بر عارض تو فکند مشکین سایه

ای حور جنان تو پیش من راست بگو

شیر تو که داده است، که بودت دایه؟