خاقانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۶۲

چون رایت حسن تو بر افلاک زنند

عشاق تو آتش اندر املاک زنند

ای عالم جان ولایت دل مگذار

تا پیرهن شاهد جان چاک زنند