خاقانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۰۵

تا در لب تو شهد سخنور باشد

نشگفت اگر شهد تب آور باشد

شاید که تب تو حسن پرور باشد

خورشید به تب لرزه نکوتر باشد