خاقانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۲

داغم به دل از دو گوهر نایاب است

کز وی جگرم کباب و دل در تاب است

می‌گویم اگر تاب شنیدن داری

فقدان شباب و فرقت احباب است