بسم االله الرحمن الرحیم
اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ اَلَّذِی لَهُ مٰا فِی اَلسَّمٰاوٰاتِ وَ مٰا فِی اَلْأَرْضِ وَ لَهُ اَلْحَمْدُ فِی اَلْآخِرَةِ وَ هُوَ اَلْحَکِیمُ اَلْخَبِیرُ (۱) یَعْلَمُ مٰا یَلِجُ فِی اَلْأَرْضِ وَ مٰا یَخْرُجُ مِنْهٰا وَ مٰا یَنْزِلُ مِنَ اَلسَّمٰاءِ وَ مٰا یَعْرُجُ فِیهٰا وَ هُوَ اَلرَّحِیمُ اَلْغَفُورُ (۲)
بنام خداوند بخشایندۀ مهربان
ستایش مر خدا را که مر او راست آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است و مر او راست ستایش در آن جهان و اوست درست کردار آگاه (۱) می‌داند آنچه داخل می‌شود در زمین و آنچه بیرون می‌آید از آن و آنچه فرود می‌آید از آسمان و آنچه عروج می‌کند در آن و اوست مهربان آمرزنده (۲)
بعد بسم االله از سورة سباء
می کنیم از حمد باری ابتداء
هر ستایش هر سپاسی مر وراست
که بود زو هر چه در ارض و سماست
هم ستایش باشدش در آخرت
حمد ذاتش را سزد بی معذرت
در دو دنیا نعمتش بر بندگان
بیش از آن باشد که آید در زبان
در قیامت نعمتش بی واسطه
می رسد بر بندگان از رابطه
زآن سپاسش در قیامت اظهر است
هر چه آن بی واسطه پیداتر است
دوستان و دشمنان او را سپاس
می کنند از فضل و عدل بی قیاس
او به ذات خود حکیم است و خبیر
در امور خلق و اسرار ضمیر
داند آنچه در زمین گردد فرو
وآنچه بیرون از زمین آید به رو
وآنچه می آید فرود از آسمان
وآنچه بالا میرود باز اندر آن
او به خلقان مهربان است و غفور
جرم بخش و پرده پوش از هر قصور
پرده پوشد از کرم بر عیب ها
داشت زآن مخفی ز خلقان غیب ها