امیر پازواری » دیوان اشعار » پنج‌بیتی‌ها » شمارهٔ ۹

امیر گنه: مه خاطرْ اوُنوَختْ بَوِّه جَمْ

ته مشکینْ کَمِنْ‌رِهْ شه گِرْدِنْ دَپیچِمْ

دایم شاد مجی، هرگِزْ نُوو تِرِهْ غَمْ

فلکْ بَگِرْدِهْ گُویِ گردونْ به ته چَمْ

ته دِشْمِنْ ذَلیلْ بُووئه، دُوئه به عالَمْ

ته دولتْ اَفزونْ بَووُئه، نووئه هِچّی کَمْ

نه هوشنگ به ته هُوشْ، نه خُسرو، نه حٰاتَمْ

دشمنونْ شووُ روزْ کِنِنْ ته‌وَرْ مٰاتِمْ

اتّایِ خور اِنِهْ دَکِفِهْ به عٰالِمْ

تنه دشمنِ وَرْبئیرمْ منْ مٰاتِمْ