امیر پازواری » دیوان اشعار » دوبیتی‌ها » شمارهٔ ۱۹۵

من قلندروار شومّه سر دروازه

دریم (دلیم) سره، مسته چش آوازه

کرم هکن و برو سر دروازه

شاید دارِ خشک اَزْگه بیاره تازه