فصیحی هروی » دیوان اشعار » ابیات پراکنده » شمارهٔ ۲۹

دهن زخم چو خندان شود افزون گردد

یک دم ار شاد نشینم جگرم خون گردد

قامتی دیده‌ام امروز که بی‌منت فکر

هر چه آید به زبانم همه موزون گردد