فصیحی هروی » دیوان اشعار » ابیات پراکنده » شمارهٔ ۵

گفتیم بشکفیم دو روزی در این چمن

دیدیم روی عالم و بد شد شگون ما

چون شعله پرتب است درون و برون ما

تبخاله می‌زند لب خنجر ز خون ما