طغرای مشهدی » گزیدهٔ اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۸

جان در طلب هزار دلدار چراست؟

دل رابطه جوی باغ و گلزار چراست؟

تقدیر کجاست تا بپرسم که مرا

با قسمت کم، خواهش بسیار چراست