طغرای مشهدی » گزیدهٔ اشعار » ابیات برگزیده از غزلیات » شمارهٔ ۶۵۷

به قرابه از صبوحی، قدح شراب مانده

لب تشنه را چه حاصل، که به کوزه آب مانده

لب جویبار چشمم، نخورد چه سان تاسف

که رمیده عکس آن گل، تپشی به آب مانده