ز بهار برگ الوان، ز کفت حنای رنگین
ز چمن گل و شقایق، ز تو دست و پای رنگین
در و بام چون نگردد به صفای باغ و بستان؟
که فضای خانه دارد ز رخت هوای رنگین
به لباس ارغوانی، چو رود به سوی گلشن
نکند گل از خجالت، هوس قبای رنگین