طغرای مشهدی » گزیدهٔ اشعار » ابیات برگزیده از غزلیات » شمارهٔ ۳۶۸

گل خورشید اگر گلدسته می شد

به تار سنبل او بسته می شد

دو ماه نو چو یک ابروی او نیست

اگر صد ره به هم پیوسته می شد