مهستی گنجوی » دیوان اشعار » رباعیات «نسخهٔ دوم» » شمارهٔ ۱۶۲

در سنگ اگر شوی چو پار ای ساقی

بر آب اجل کنی گذار ای ساقی

خاک است جهان صوت بر آر ای مطرب

باد است زمان باده بیار ای ساقی