فیاض لاهیجی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۰۰

سرگشتة اوّلم به آخر نرسم

درماندة باطنم به ظاهر نرسم

با آنکه خیالی شده‌ام در غم تو

داغم که چرا ترا به خاطر نرسم