فیاض لاهیجی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۲۲۴

ای بی‌لبت حرام بر اهل کلام بحث

عشق تو کرده در همه عالم تمام بحث

اشراقیان مدرسة عشق را بود

جز با زبان گوشة ابرو حرام بحث

سیمرغ معرفت نشود صید حرف (و) صوت

بر بام این هوس چه نهد هرزه دام بحث

گشتیم بر رسایل دانش تمام و بود

هم نارسا دلایل و هم ناتمام بحث

برداشت یار پرده و شد گفتگو تمام

مطلب چو کشف شد چه دلیل و کدام بحث؟

ای ذرّه از رخ تو به خورشید در جدل

زیباست از لب نمکینت مدام بحث

فیّاض فهم اگر نکنی حرف من مرنج

ناپخته مطلبی است پریشان و خام، بحث