سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۸۱

خود را چو عطا دهی فراوان مستای

وز منع کسی نیز مرو نیک از جای

در منع و عطا ترا نه دستست و نه پای

بندنده خدایست و گشاینده خدای