میرزا حبیب خراسانی » دیوان اشعار » بخش دو » رباعیات » شمارهٔ ۳۵

چندی پی کارهای بیهوده شدیم

تا از همه کار، سخت فرسوده شدیم

الحال بگوشه نجف فارغ بال

بنشستیم و چند روزی آسوده شدیم