میرزا حبیب خراسانی » دیوان اشعار » بخش دو » رباعیات » شمارهٔ ۲۲

آن چهره چون شیر شود همچون قیر

وان طره چون قیر شود همچون شیر

تا چونکه ز پافتی بگیرندت دست

اکنون تو ز پا فتاده را دست بگیر