سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۹۴

ای گشته چو ماه و همچو خورشید سمر

خوی مه و خورشید مدار اندر سر

چون ماه به روزن کسان در منگر

ناخوانده چو خورشید میا ای دلبر