خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » بدایع الجمال » رباعیات » شمارهٔ ۱۰۹

گفتم که «مکِش گِرد رخ آن خط سیاه»

گفت «از شب تیره‌روی کی تابد ماه؟»

از عاج به یک زمان دو رخ بتراشم

گر زآنک رخ سفید می‌خواهد شاه