خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » بدایع الجمال » رباعیات » شمارهٔ ۱۷

بر خاک درت غم‌ست کو محرم ماست

بیرون ز غم تو کیست کو را غم ماست؟

کس نیست که ما را نفسی خوش دارد

جز بلبل خوش‌نفس که او همدم ماست